DHIATA E VJETËR

Mendojeni Dhiatën e Vjetër si të ndarë në tre vëllime të
ndryshme:


Vëllimi 1 -- Histori -- Zanafilla deri te Esteri.

Vëllimi 2 -- Urtësi dhe poezi -- Jobi deri te Kantiku
i Kantikëve.

Vëllimi 3 -- Profeci -- Isaia deri te Malakia.


Ne do ta trajtojmë secilën pjesë më në hollësi, por së
pari le të marrim parasysh disa të dhëna të
përgjithshme rreth Dhiatës së Vjetër.

Përmbajtja e Dhiatës së Vjetër

Dhiata e Vjetër fillimisht është shkruar në gjuhën Hebraike, përveç disa pjesëve
në librin e Danielit, të cilat u shkruan në Aramaik ose Kaldean. Dhiata e Vjetër
përfshin gjerësinë kohore nga krijimi deri rreth 400 vjet para ardhjes së Krishtit.

11 kapitujt e parë të Zanafillës trajtojnë njerëzimin në përgjithësi. Në kapitullin 12,
Perëndia zgjedh Abramin për të kryesuar kombin hebre, popullin e Tij tokësor të
zgjedhur - Izraelin. Popuj të tjerë janë prezantuar për lidhjet që ata mund të kenë
pasur me Izraelin.

Krishti është tema kryesore e Dhiatës së Vjetër dhe me anë të kësaj nënkuptojmë
se e hasim Atë edhe të portretizuar edhe të premtuar në të gjithë Dhiatën e Vjetër.
Për shembull, ne e hasim Krishtin të portretizuar në jetën e Jozefit (Zanafilla
37:50), në Qengjin e Pashkës (Eksodi 12:3-10; krahaso 1 Korintasve 5:7) dhe në
gjarprin prej bronzi (Numrat 21:8, 9; krahaso Gjoni 3:14, 15). Ne hasim premtime
të vendlindjes së Tij, të lindjes nga një e virgjër, të shërbimit, të mohimit, të
tradhtimit, të vdekjes, varrosjes, ringjalljes dhe ardhjes përsëri.

Megjithëse librat e Dhiatës së Vjetër kanë të bëjnë kryesisht me Izraelin sesa me
kishën e krishterë, ata janë të mbushur me mësime praktike për ne sot.
Portretizimet ose "tablotë" e Dhiatës së Vjetër janë veçanërisht të rëndësishme.
Shumë nga këta portretizime janë shpjeguar në Dhiatën e Re.