I PASHTRUAR NË ZEMËR APO I ZËNË ROB NGA ARMIKU?

Është një thënie e vjetër që është më mirë të ndalosh sa je në kohë. Në librin e tij, «I pashtruar në zemër» (Thomas Nelson, bot.), autori Xhon Elldrixhi (John Eldredge) do të kishte përfituar shumë nga kjo këshillë. Ai me shumë të drejtë tregon se burrat po pushojnë të jenë burra për shkak të ndikimit të shoqërisë, ndryshimit të zakoneve sociale dhe feminizmit. Sipas Eldrixhit, burrat duhet të jenë «burra».

Ai duhet të kishte ndaluar në këtë pikë. Në vend që t'i drejtohet Shkrimit, ai përdor prodhimet e Hollivudit, që me sa duket u flasin më shumë burrave të krishterë sesa studimet e Biblës: «Krahasoje përvojën tënde me shikimin e filmit të fundit plot me emocione të Xhejms Bondit ose Indiana Xhounsit me, le të themi, të shkosh në studimin e Biblës» (I pashtruar në zemër», fq. 13). Pavarësisht se sa mund të frymëzohet mishi ynë nga heronjtë e filmave, në Bibël kemi të dhënat historike të burrave (dhe grave) të vërtetë dhe e dimë se «të gjitha këto gjëra u ndodhën atyre si shembull, dhe janë shkruar për paralajmërimin tonë...» (1 Kor. 10:11). Si ka mundësi që jetesa e hapur imorale e Xhejms Bondit t'i inkurajojë dhe frymëzojë burrat që të jenë burra të vërtetë siç e përcakton Bibla? «Aktet heroike» të Bondit mund t'i ngjallin emocionet tona, por ai mbetet një figurë e trillimit moralisht me të meta.

«I pashtruar në zemër» ka dalë për ca kohë, por pyet pothuaj çdo djalosh të krishterë dhe ka shumë mundësi që ky libër t'i jetë ofruar në ndonjë studim të Biblës për burrat, në ndonjë kamp etj., si një ndihmë për «të rigjetur zemrën [e tij] mashkullore». Eldrixhi i fton edhe gratë të «zbulojnë sekretin e shpirtit të një mashkulli dhe të gëzohen në forcën dhe egërsinë të cilën burrat u krijuan të japin». Por çfarë do të thotë kjo? Shumë burrave u pëlqen gjuetia, peshkimi dhe jeta në ambient të hapur, por jo të gjithëve. Kjo nuk i bën ata më pak burra. Kuraja dhe aventura nuk kufizohen me sfidën e shkretëtirës apo me ngjitjen e mureve të kështjellës. Le të flasim për kurajën që duhet për t'i folur komshiut, familjes apo të huajit për ungjillin!

Eldrixhi i merr si të mirëqena tri parime të supozuara në lidhje me burrat: «një betejë për të luftuar, një aventurë për të jetuar dhe një bukuri për të çliruar» (fq. 9). Askush nuk mund t'i gjejë këto «parime» në Shkrimin e Shenjtë, kështu Eldrixhi duhet të improvizojë, duke e bërë Shkrimin që të mbështetë një kusht jobiblik.

Ai nënkupton se vetëm në «vende të egra» e takojnë burrat e vërtetë Perëndinë. Ai flet për Jakobin, Moisiun dhe Elian. «Moisiu nuk e takon Perëndinë e gjallë në qendrën tregtare. Ai e gjen atë (ose gjendet prej tij) [...] larg në vendet e shkreta të Sinait, një rrugë shumë larg rehatisë së Egjiptit» (fq. 5). Eldrixhi pyet: «Ku shkoi Elia për të rigjetur forcën e tij? Në shkretëtirë» (fq. 5). Në të tre këto raste, këta burra u gjetën (ose e gjetën) Perëndinë pasi u përballën me sfida prej të cilave ia mbathën! Moisiu nuk u largua nga rehatia e Egjiptit, pasi parapëlqente shkretëtirën. Ai ia mbathi në Madian pasi dështoi plani i shpikur prej tij për të çliruar Izraelin dhe faraoni u përpoq ta ekzekutonte (Eks. 2:11-15)! Jakobi ishte i vetëm në shkretëtirë pasi i druhej hakmarrjes së vëllait të tij Esau (Zan. 32:6-25). Elia nuk «shkoi të rigjente forcën e tij» në shkretëtirë. Ai rendi atje për jetën e vet për ta ruajtur veten nga Jezebeli (1 Mbr. 19:3). Perëndia e takoi Elian në shkretëtirë, i shërbeu atij dhe i caktoi detyra që e çuan atë larg shkretëtirës (1 Mbr. 19:15-19).

Edhe pse e mohon «deizmin e hapur», Eldrixhi e portretizon Perëndinë si «një person që ndërmerr rreziqe të pafund» (fq. 30), pasi «nuk është në natyrën e Perëndisë që t'i kufizojë rreziqet dhe të mbulojë bazat e tij» (fq. 31). Ai shkruan gjithashtu: «Si me çdo marrëdhënie, ka njëfarë sasie paparashikueshmërie.... Gatishmëria e Perëndisë për të rrezikuar është thjesht befasuese...» (fq. 32). Kjo, sigurisht, nuk është biblike. Po, Zoti u dha njerëzve aftësinë të zgjedhin, por plani i Tij për shpengimin e tyre ishte në vend përpara krijimit. Zoti Jezus është «Qengji, që ishte vrarë që nga krijimi i botës» (Zbu. 13:8). Psalmi 90:2 na thotë: «Madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia».

Në mënyrë të përsëritur, Eldrixhi i drejtohet një shembulli jobiblik që duket se nuk i ka menduar mirë shënimet e tij. Ai tregon se si «pasi pashë Gladiatorin, doja kaq shumë të bëhesha si Maksimusi» (fq. 134). Vërtet? Po çfarë dimë për Maksimusin? Ai ishte një politeist që kërkoi hakmarrje të përgjakshme përmes dhunës dhe këtë e fitoi në çastet e vdekjes. A është ky shembulli që ka lënë Krishti për t'u ndjekur nga burrat e Perëndisë? «Sepse për këtë ju u thirrët, sepse edhe Krishti vuajti për ne, duke ju lënë një shembull, që të ecni pas gjurmës së tij. “Ai nuk bëri asnjë mëkat dhe nuk u gjet asnjë mashtrim në gojë të tij”. Kur e fyenin, nuk e kthente fyerjen, kur vuante, nuk kërcënonte, po dorëzohej tek ai që gjykon drejtësisht» (1 Pje. 2:21-23). Por Eldrixhi shkon aq larg, sa të shpall se Perëndia i ka thënë atij: «Ti je Henri V mbas Aginkourtit [...] burri në arenë, fytyra e të cilit është e mbuluar me gjak dhe djersë dhe pluhur, i cili luftoi trimërisht [...] një luftëtar i madh [...] po, madje Maksimusi» [shumëpikëshet nga autori].

Gjithashtu ne besojmë se «përdorimi» që ai i bën Adamit dhe Evës është jobiblik (pra, që Adami ishte me Evën gjatë tundimit). Të dhënat e Shkrimit (Zan. 3:1) fillojnë me gjarprin duke i folur Evës. Vargu që citohet (Zan. 3:6) nuk thotë që Adami ishte me Evën dhe të përfundosh ndryshe duket se kërkon të lexosh diçka tjetër në këtë radhitje të ngjarjeve. Eva «mori nga fruti», që, sipas përkthimit të fjalëpërfjalshëm të hebraishtes do të thotë «e mori me vete, e mbarti me vete ose e largoi». Nënkuptimi i fortë është se ajo ia çoi frutën Adamit para se t'ia jepte atij. Kjo nuk i jep asnjë justifikim sjelljes së Adamit. Eva u mashtrua dhe mëkatoi, por Adami nuk u mashtrua, na thotë Pali (1 Tim. 2:14). Në fakt, Adami mëkatoi me sy të hapur.

Gjithashtu Eldrixhi ka bashkëpunuar me gruan e tij, Stasi, mbi një libër për gratë. Dikur në të kaluarën është vlerësuar numri 14 i librave më të shitur në NYT në kategorinë e «këshillës» (dhe vazhdon të jetë në listën e librave më të shitur për 2009), është libri «Magjepsëse: Zbulimi i misterit të shpirtit të gruas» nga Xhon dhe Stasi Eldrixh. Duket se Xhoni ia tejkalon shumë Stasit në shkrimin e këtij libri, duke cituar shpesh pjesë të tëra nga «I pashtruar në zemër» (prit një minutë – a nuk u drejtohet grave libri «Magjepsëse»?). Në përgjithësi, koncepti i plotë mbrapa librit është disi frikësues, nga një perspektivë biblike. Si në «I pashtruar në zemër», lexuesi kujtohet vazhdimisht për «fëmijën përbrenda», me ëndrrat dhe shpresat e fëmijërisë. Përsëri ofrohen filmat në përzierje si një mënyrë për të përcaktuar atë që gratë (dhe burrat) dëshirojnë vërtet në jetën e tyre dhe kjo krahasohet me atë se si Jezusi përdori «tregime» për t'i arritur zemrat e njerëzve.

Libri «Magjepsëse» i është kushtuar ndihmës së grave për të zbuluar rolin e tyre në lidhje me burrin në jetën e tyre dhe që t'i shohin gjërat përmes syve të tij. Një pjesë përshkruan se si një burrë mund të jetë i dhënë pas pornografisë ose tradhtisë bashkëshortore. Jo, nuk është mëkat në jetën e tij, lakmi në zemrën e tij apo ndonjë nga gjërat për të cilat Bibla na paralajmëron. Ajo që ai është duke kërkuar, sipas Eldrixhit, është në të vërtetë miratim (ang. validation), zonja, dhe nëse burri juaj nuk ndihet i miratuar nga ju (dhe, si shënim anësor ata shtojnë: «dhe nëse marrëdhënia e tij me Zotin nuk ia jep atij këtë miratim»), atëherë fytyra e parë bukuroshe që i del përpara dhe i ofron diçka më të mirë, ky djalë është histori. Çfarë u mëson kjo grave? A është madje e vërtetë? Bibla na thotë: «Burra, t'i doni gratë tuaja.... Gra, respektoni burrat tuaja». Ajo thotë edhe që kur e sheh një grua për ta dëshiruar, do të thotë të kryesh kurorëshkelje me të. Por këtu barra bie mbi gruan që të përpiqet vazhdimisht të jetojë sipas pritjeve (tepër jorealiste) të burrit të saj (ndoshta plot me mëkate), ndryshe të jetë gati ta shohë atë duke dalë nga dera dhe t'i qepet minifundit të shkurtër të radhës. A është kështu se si një burrë e do gruan e tij, sikurse Krishti e deshi kishën?

Një pjesë tjetër merret me librin e Ruthit në Bibël dhe se si ajo «e magjepsi»një burrë. Këtu kemi tregimin e bukur të dashurisë së përulur të një gruaje për Naomin, një vjehërr që nuk kishte asgjë për t'i ofruar. Shohim bindjen e Ruthit ndaj Naomit dhe bekimin pasues të Perëndisë në jetën e saj, duke çuar në lindjen e ardhshme të Jezusit, Mesias. Eldrixhët e paraqesin këtë si një shembull se si «të kapësh një burrë». Ky tregim ngjason shumë pak me Shkrimin. Sipas Eldrixhit, «Boazi është një njeri i mirë.... Por Boazi nuk po i jep Ruthit atë që ajo ka vërtet nevojë – një unazë. Kështu [...] Ruthi [...] e josh atë.... Burrat kishin punuar deri në muzg [...] ata sapo kanë mbaruar dhe tani është koha e festës.... Ruthi bën një banjë të mirë dhe vesh një fustan dërrmues; pastaj ajo pret çastin e duhur [...] vonë atë mbrëmje pasi Boazi kishte pirë ca si shumë: “Pasi Boazi hëngri e piu dhe [ishte] me zemër të gëzuar...” (Ruth. 3:7)». Eldrixhi komenton: «“Me zemër të gëzuar” [ang. “good spirits”] është aty për lexuesit konservatorë. Ai ishte i pirë, që është e dukshme nga ajo që ai bën më pas: i rraskapitur: “shkoi të shtrihet në pjesën fundore të grumbullit të grurit” (Ruth. 3:7).... Ruthi “iu afrua pa zhurmë, i zbuloi këmbët dhe u shtri”». Ai vazhdon: «Nuk ka asnjë lexim të mundshëm të kësaj pjese që të jetë “i sigurt” ose “i këndshëm”. Kjo është joshje, e pastër dhe e thjeshtë – dhe Perëndia e nxjerr si shembull për të gjitha gratë që ta ndjekin kur Ai [...] i jep Ruthit librin e saj në Bibël [dhe] e rendit atë në gjenealogjinë. Po, ka njerëz që do të përpiqen t'ju thonë se është krejtësisht e zakonshme që një grua e bukur beqare “në atë kulturë” t'i afrohet një burri beqar (që ka pirë tepër) në mes të natës pa patur askënd tjetër pranë (në pjesën fundore të grumbullit të grurit) dhe që e fut veten nën mbulesa. Ata janë të njëjtët njerëz që do t'ju thonë se Kënga e Këngëve nuk është asgjë më tepër se një metaforë teologjike që i referohet Krishtit dhe nuses së tij (KeK. 7:7-8).... Unë po ju them se mendoj që kisha ia ka paralizuar me të vërtetë gratë kur u thotë atyre se bukuria e tyre është e kotë dhe që janë në anën femërore më të mirë të tyren kur u shërbejnë të tjerëve (fq. 156-57) [theksimi i shtuar].

Është e trishtueshme që ky çift ka arritur të marrë tekste nga Bibla dhe t'ia prishin dhe shtrembërojnë kuptimin për t'iu përshtatur idesë së vetë atyre për dashurinë, martesën dhe paraqitjen e vetes si një sakrificë e gjallë para Perëndisë. Këto libra vazhdojnë t'u ofrohen burrave të rinj dhe grave të reja (dhe atyre jo aq shumë të rinj) në kisha, studime të Biblës dhe rekomandohen në lista leximesh të krishtera. E futim veten në telashe serioze kur Fjala e Perëndisë kthehet në një karikaturë dhe burrat e gratë e Perëndisë vendosen në një dritë të dobët dhe më pak se të ndershme. Le të jemi të shpejtë të dallojmë kur autorë «të krishterë» përpiqen ta përshkruajnë jetën e krishterë në një mënyrë të kundërt me të vërtetën e Shkrimit.

KRAHASIMI LOGJIKBibla dhe Kurani janë padyshim dy libra komplet të ndryshëm. Mesazhi qëndror i Biblës përsa i përket marrëdhënies së Perëndisë me krijesën e tij më të lartë, njeriun, është fakti që njeriu për shkak të mëkatit nuk mundet të ketë bashkësi me Perëndinë pa u falur nga mëkatet e tij. Për shkak se standarti që Perëndia kërkon që dikush të shkojë në parajsë është 100% shenjtëri, ashtu siç është vetë Ai, dhe meqë askush nuk e arrin dot atë standart sado i mirë që të jetë, Perëndia sipas Biblës, dërgoi Jezusin për të vdekur në kryq për mëkatet e njerëzimit. Jezusi jetoi një jetë pa mëkat, dhe ofroi veten si një flijim përpara Perëndisë për mëkatet e botës në vendin tonë dhe mori dënimin që ne meritonim për shkak të mëkateve tona. Në këtë është shfaqur dashuria e Perëndisë. Nga ana tjetër Kurani thotë qartë se Jezusi nuk u kryqëzua dhe nuk vdiq për mëkatet e asnjë njeriu. Muslimanët nuk pranojnë që dikush mund të vdesë në vend të dikujt tjetër për mëkatet e tyre. Sipas Biblës, askush prej nesh nuk mund të vdesë për mëkatet e një njeriu tjetër, sepse ne jemi mëkatarë për vete, prandaj nuk mundet të paguajmë për mëkatet e të tjerëve, por Jezusi ishte i vetmi që jetoi pa mëkat dhe si i tillë, ai mundej ta bënte këtë gjë. Por Kurani thotë që nuk është e drejtë që një njeri të vdesë në vendin e dikujt tjetër. Tek Sura 4:157 thuhet:Madje për shkak të thënies së tyre: "Ne e kemi mbytur mesihun, Isain, birin e Merjemes, të dërguarin e All-llahut". Po ata as nuk e mbytën as nuk e gozhduan (nuk e kryqëzuan në gozhda), por atyre u përngjau. Ata që nuk u pajtuan rreth (mbytjes së) tij, janë në dilemë për të (për mbytje) e nuk kanë për të kurrfarë dije të saktë, përveç që iluzojnë. E ata me siguri nuk e mbytën atë.Pra sipas këtij vargu (ajete), Jezusi nuk u kryqëzua në të vërtetë, por njerëzve iu duk sikur ishte ai, dhe Allahu bëri një mrekulli dhe e shpëtoi Jezusin nga kryqëzimi dhe në vend të tij u kryqëzua dikush tjetër. Kjo duhet të ketë qënë një mrekulli e madhe e Allahut, duhet të theksojmë, që edhe vetë nëna e tij Maria të mos e njihte, apo dishepujt që kaluan 3 vjet e gjysëm me të çdo ditë. Pra Allahu i mashtroi njerëzit që t’u dukej sikur ishte Jezusi por në të vërtetë nuk ishte ai. Ka disa probleme me këtë teori ose doktrinë të Islamit. Së pari, sipas muslimanëve vetë, nuk është e drejtë që dikush të vdesë në vend të dikujt tjetër (prandaj ata s’pranojnë që Jezusi mund të vdiste pë mëkatet e njerëzimit), si mundet atëherë që Allahu, mëshiruesi, mëshirëbërësi, etj, etj (Sura 1) të dënojë dikë pa patur bërë asnjë të keqe, thjesht sepse ai donte të mashtronte njerëzit që t’u dukej sikur ishte Jezusi, por në të vërtetë s’ishte ai?!!!Së dyti, kjo “mrekulli” e Allahut, solli lindjen e fesë më të madhe në botë, Krishtërimit, baza kryesore e së cilës është pikërisht kryqëzimi dhe ringjallja e Krishtit. Ky mashtrim i Allahut solli lindjen e një feje jo vetëm më të përparuar dhe më të përhapur se Islamizmi, por që predikon morale shumë më të larta sesa Kurani vetë!!! Nuk duhet të kesh një doktoratë që të kuptosh që kjo jo vetëm që s’ka kuptim, por në thelb është vërtet budallallëk.E tërë doktrina e Islamizmit nuk ka fare kuptim. Bibla është një libër i plotë, nuk ka nevojë për asnjë shtesë. Bibla fillon me historinë e krijimit, vazhdon me historinë e njerëzimit, dhënien e ligjit nga Perëndia çifutëve, në mënyrë që njerëzit të njihnin shenjtërinë e krijuesit, vazhdon me profetët dhe profecitë për ardhjen e Krishtit dhe vuajtjet e tij në kryq; Dhjata e Re (ose besëlidhja e re) tregon për jetën, kryqëzimin dhe ringjalljen e Krishtit, pastaj vazhdon me formimin e kishave të para, dhe mbaron me profecitë (Zbulesa) e fundit të Botës, gjykimit dhe parajsës. Në fund të Biblës, në librin e fundit, në kapitullin e fundit thuhet:Zbulesa 22:18,19Unë i deklaroj kujtdo që dëgjon fjalët e profecisë së këtij libri, se nëse ndokush do t`i shtojë këtyre gjërave, Perëndia do të dërgojë mbi të plagët e përshkruara në këtë libër.Dhe nëse dikush heq nga fjalët e librit të kësaj profecie, Perëndia do t`i heqë pjesën e tij nga libri i jetës nga qyteti i shenjtë, dhe nga gjërat që janë përshkruar në këtë libër.Pra, Bibla është e plotë. Na thoni për çfarë ka nevojë tjetër?!Kurani nga ana tjetër është një libër çorap. Kapitujt (Suret) janë renditur sipas numrit të vargjeve (ajeteve), me përjashtim të Sures 1 që është hyrja. Asnjë gjë nuk është renditur historikisht, nuk e merr vesh i pari të dytin përsa i përket kronologjisë, dhe jo vetëm që nuk ka ndonjë zbulesë më të mirë se Bibla, por përveç gjërave të njohura në Arabinë e shekullit të shtatë, nuk ofron asgjë më tepër.Për më tepër, Kurani nuk ka një plan shpëtimi. Askush nuk e di tamam se ç’duhet të bëjë për të shkuar në parajsë, dhe asnjë musliman nuk ka 100% siguri se ku do ta kalojë përjetësinë.Disa Sura thonë se një njeri shkon në ferr po bëri këto gjëra (Sura 14:16, 13:18, 13:5, 11:106, 11:17, 10:27, 10:8, 9:109, 9:95), por prapë do të shkosh në ferr po nuk bëre disa vepra të mira (Sura 2:21,23, 25, 28, 32, 37; Sura 4:1,2,3). Hajde merre vesh ti tamam se si mund të shkosh në parajsë!Aq më keq akoma, as Muhamedi vetë nuk e dinte se ku do të kalonte përjetësinë.Në Hadith (fjalët dhe veprat e Muhamedit) në Volumin 5, Libri 58, Numër 266 thuhet: …Për Allah-un, megjithëse jam Apostulli i Allah-ut, unë nuk e di se çfarë do të bëjë Allah-u me mua…Po si shpjegohet që profeti më i madh i Allahut të mos e dijë se çfarë do bëjë Allahu me të? Të gjithë apostujt e Jezusit e dinin ku do të shkonin, as që kishin dyshim për këtë. Jo vetëm ata, por çdo njeri, sipas Biblës, mund ta dijë me 100% siguri se ku do të kalojë përjetësinë.1Gjonit 5:11-13Dhe dëshmia është kjo: Perëndia na dha jetën e përjetshme dhe kjo jetë është në Birin e tij.Ai që ka Birin, ka jetën; ai që nuk ka Birin e Perëndisë, nuk ka jetën.Jua shkrova këto gjëra juve që besoni në emrin e Birit të Perëndisë, që të dini se keni jetën e përjetshme dhe që të besoni në emrin e Birit të Perëndisë.Po si vallë mund ta dinte Muhamedi se ku do të shkonte? Shikoni çfarë thotë Kurani për shpëtimin.1. Çdo njeriu i është caktuar një fat që askush se di.Sura 17:13Secili njeri ia kemi ngjeshur në qafë fluturakën (shënimin - për veprimin) e tij, në ditën e gjykimit, Ne do t'ia prezentojmë atij libër të hapur.2. Allahu drejton kë do dhe gënjen kë do pa asnjë kriter. Sura 14:4E All-llahu e lë të humbur atë që do, dhe e udhëzon në rrugë të drejtë atë që do.Sura 6:125Atë që All-llahu dëshiron ta udhëzojë, ia zgjeron zemrën për (të pranuar) islamin. Atë që dëshiron ta lërë të humbur, zemrën e tij ia bën shumë të ngusht sikur të ngjitej në qiell. Kështu All-llahu lëshon dënimin mbi ata që nuk besojnë.Sura 32:13Sikur të kishim dëshiruar Ne, secilit do t'i jepnim udhëzimin, por fjala (vendimi) Ime ka marrë fund (definitiv) se do ta mbushë Xhehennemin së bashku me exhinë e njerëz.Sura 2:284…Ai ia fal atij që do dhe dënon atë që do. All-llahu ka mundësi për çdo send.3. E vetmja garanci për parajsën është nëse dikush vdes në xhihad.Sura 3:157E sikur të ishit mbytur në rrugën e All-llahut, ose t'u kishte zënë vdekja, do të gëzonit falje e mëshirë prej All-llahut që është shumë më e dobishme se ajo çka ata grumbullojnë.Jo më kot shumë muslimanë bëhen terroristë dhe kërkojnë të vrasin “kafir-ët”, sepse sipas Kuranit kjo është e vetmja rrugë e sigurt për në parajsë. Vargjet më lart thonë qartë, që Allah-u është kapriçioz, dhe gënjen kë të dojë, ia hap apo mbyll zemrën kujt të dojë, dhe dënon apo shpëton kë do ai.Si mund ta dijë një njeri atëherë se ku do ta kalojnë përjetësinë?Nga ana tjetër, Bibla përmban lajmin e mirë, i cili dëshmon se Perëndia është dashuri dhe për shkak të kësaj dashurie siguroi vetë një rrugë për shpëtimin e njerëzimit, dhe kjo rrugë është në birin e tij Jezus Krishtin. Ky shpëtim i ofrohet të gjithëve, pasi Perëndia i do të gjithë pa asnjë dallim, dhe Jezusi vdiq në kryq për të gjithë njerëzit.Gjoni 3:16Sepse Perëndia e deshi aq botën, sa dha Birin e tij të vetëmlindurin, që, kushdo që beson në të, të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme.Ky është një premtim dhe siguri.Romakëve 10:9Sepse, po të rrëfesh me gojën tënde Zotin Jezus, dhe po të besosh në zemrën tënde se Perëndia e ngjalli prej së vdekurish, do të shpëtohesh.Vargjet nuk thonë që po të besosh edhe mund të shpëtohesh, apo egziston mundësia që edhe shpëtohesh, por thonë me 100% siguri premtimin e Perëndisë se të gjithë ata që vendosin besimin e tyre tek Jezusi dhe vepra që Ai bëri në kryq për ne, do të shpëtohen.
__________________

KRAHASIMI SHOQERORLe të themi se deri tani nuk kemi parë asnjë vend islamik që të zbatojë 100% ligjet e Kuranit. Shembulli më i freskët i kësaj tentative u bë nga Talibani në Afganistan deri në 2001. Ky ishte një nga regjimet më të urryer në të gjithë botën për shkak të trajtimit ç’njerëzor të qytetarëve, trajtimit barbar dhe kriminal ndaj grave, mohimi i të drejtave themelore të jetës, etj, etj. Sipas Talibanit, ata po përpiqeshin që të imitonin 100% shembullin ideal të Kuranit dhe profetit Muhamed dhe shoqërise islame. Vende të tjera, nuk e kanë zbatuar tamam ligjet e Kuranit në shoqëritë e tyre, por nëse do ta bënin, atëherë vendi i tyre do të shkonte drejt asaj që u pa në Afganistan, një shoqëri e ngjashme me atë të shekullit të shtatë në Arabi. Në fakt sa më larg Kuranit të jetë një vend islamik, dhe sa më teper laik të jetë, aq më të mëdha janë mundësitë për trajtim më njerëzor të njerëzve, të drejtave të njeriut, trajtimit të grave, etj. Kjo shihet qartë në shembullin e Turqisë në krahasim me vendet e tjera islamike.Problemi qëndron në faktin se sipas Kuranit (Sura 4:105, 5:48, 42:10) nuk duhet të ketë ndarje të fesë nga shteti dhe sipas tyre drejtuesit e shtetit duhet të jenë besimtarë të Allahut dhe drejtues shpirtëror të vendit. Për shkak të kësaj ligji, vendi diktohet nga ligjet e islamit, prandaj vendet islamike nuk mund të kenë asnjeherë demokraci apo trajtim njerëzor të qytetarëve përsa kohë që ndjekin kuranin. Sa më larg tij të qëndrojnë aq më tepër i afrohen civilizimit. Këto nuk janë hamendje. Shikoni vendet islamike në shekullin 21. Asnjë prej atyre vendeve nuk ka demokraci. Cila prej tyre ka një shoqëri të hapur? Në shumë prej tyre, të krishterët që predikojnë ungjillin dënohen me vdekje apo me ndëshkime të tjera. Media drejtohet 100% prej pushtetit. Mendimi i lirë është i ndaluar dhe padyshim nuk lejohet pluralizmi. Po nga se kanë frikë vallë, nga një përrallë, siç ata e quajnë Krishtërimin? Në qoftë se është një përrallë, pse i druhen asaj dhe jo përrallave të tjera? Pse nuk ndalojnë edhe “Liza në botën e çudirave” në qoftë se Krishtërimi është një përrallë e çifutëve dhe të krishterëve? Pse nuk i lejojnë njerëzit të mendojnë dhe besojnë çfarë të duan? Shembulli i profetit të tyre i mëson të asgjesojnë çdo lloj kundërshtimi intelektual, politik, dhe fetar.Ndjekja e Kuranit dhe mësimeve të Muhamedit të çon në varferi dhe mjerim, përveç diktaturës, dhunës, dhe efekteve të tjera. A duhet të harrojmë vallë ç’ndodhi me Shqipërinë nën pushtimin Osman? Mjaft muslimanë shqiptarë kanë guximin të na thonë se turqit nuk i detyruan me forcë shqiptarët të ndryshojnë fenë e tyre, por ata e bënë këtë vullnetarisht. Kjo është jo vetëm një gënjeshtër e hapur , por edhe fyerje e inteligjencës sonë. Si shpjegohet emigrimi në masë i arbëreshëve të Italisë atëherë? Çfarë ishin ata, refugjatë ekonomikë? Perandoria osmane po zbatonte pikërisht ato që Kurani mëson. Sura 9:29Luftoni ata që nuk besojnë All-llahun e as botën tjetër, nuk e konsiderojnë të ndaluar (haram) atë që e ndaloi All-llahu dhe i dërguari i Tij, nuk besojnë fenë e vërtetë, prej atyre të cilëve u është dhënë libri, derisa ta japin xhizjen në dorë e duke qenë të mposhtur.Të krishterët u detyruan të paguajnë taksa të rënda (siç thuhet më lart, xhizjen ose haraçin), gjë që e cila detyroi shumicën e popullsisë në pamundësi për t’i paguar ato, të kthehen në muslimanë. Ata lanë vendin tonë 500 vjet prapa, në çdo fushë të jetës, atë ekonomike, shoqërore, intelektuale dhe politike. Çdo vend që vihet nën pushtetin musliman shkon prapa. Kjo shikohet qartë në çdo shoqëri që ka zbatuar ato parime. Raporti ekonomik i OKB-së për vitin 2000 tregon se të ardhurat neto të 22 vendeve islamike së bashku janë sa gjysma e të ardhurave neto të Spanjës, dhe po të mos ishte për Arabinë Saudite nga nafta dhe Egjiptin nga turizmi, rrezik as sa të ardhurat e Shqipërisë nuk do të kishin. Muslimanët arabë, që urrejnë perëndimin dhe vlerat e krishtere në ato vende, janë dyndur me miliona në vit drejt atyre vendeve, megjithë ligjet e forta të emigracionit. Po pse shkojnë në ato vende, dhe nuk rrinë atje ku shoqëria është e përsosur sipas ligjeve të Kuranit dhe Muhamedit? Bota islame nuk ka kontribuar asgjë në fushën e shkencës, arteve, muzikës, apo teknologjisë. Dhe po të mos ishte për teknologjinë e perëndimit për naftën, arabët me lopata do i hapnin puset e naftës edhe sot. Pasojat në shoqëri të ndjekjes së Kuranit dhe Muhamedit janë të qarta. Mund të vendosim shenjën e barazimit midis zbatimit të ligjeve të Kuranit në një shtet dhe varfërinë, mohimin e të drejtave të njeriut, abuzim me femrat, diktaturë, prapambetje shkencore, etj.Nga ana tjetër, Bibla është mjaft e qartë që shteti duhet të jetë i ndarë nga feja. Jezusi tha: “Jepini Çezarit atë që i takon Çezarit, dhe Perëndisë atë që i takon Perëndisë” (Mateu 22:21). Jezusi nuk u mësoi dishepujve të tij që të merrnin drejtimin e shtetit, por në të kundërt që të luteshin për drejtuesit e vendit dhe për paqe në vend. Bibla lejon lirinë e besimit dhe nuk detyron njeri që ta besojë atë. Nëse një njeri nuk do ta besojë atë, nuk duhet të ketë frikë nga persekutimi. Padyshim ka bekime dhe pasoja në bazë mënyrës se si ne i përgjigjemi fjalës së Zotit, por këto vijnë nga Zoti vetë, asnjë i krishterë nuk ka të drejtë të persekutojë në asnjë farë mënyre ata që nuk besojnë. Kjo çështje është midis tyre dhe Perëndisë. Sipas Biblës besimtarët duhet t’i duan të gjithë njerëzit pa dallim, t’i dëshmojnë atyre për dashurinë e Perëndisë dhe faktin që Jezusi vdiq në kryq për ta dhe i dhuron atyre falas jetën e përjetshme, dhe duhet të luten për të gjithë njerëzit. Kjo liri që vjen nga mësimet e Biblës dhe Jezusit, është baza e ndërtimit të çdo demokracie, dhe çon në një shoqëri të hapur, dhe sjell pluralizmin, lirinë e medias dhe mendimit, zhvillimin ekonomik dhe shkencor, etj. Në krahasimin shoqëror të Biblës dhe Kuranit konkludojmë që zbatimet e parimeve të Biblës sjellin si rezultat shoqëri shumë më të zhvilluara dhe të lira sesa shoqëritë që zbatojnë parimet e Kuranit dhe Muhamedit. Kjo është aq evidente saqë dyndja e qytetarëve të shoqërive islamike në vendet e perëndimit që shumë prej tyre i urrejnë, është një provë e superioritetit.
__________________

KRAHASIMI MORALMerrni me mend në qoftë se djalli do të kishte shpikur një fe që mësonte se Zoti thotë që duhet të gënjejmë, vjedhim, vrasim, mashtrojmë, rrebelojmë për çdo gjë dhe kundër çdo autoriteti, kryejmë çdo lloj imoraliteti, etj, etj (si këto), sa njerëz mendoni ju se do besonin tek kjo fe si e vërtetë prej Zotit? Po pse a nuk ka njerëz që bëjnë gjëra të tilla? Padyshim që ka, por asnjeri prej tyre nuk beson se ato janë gjërat më të mira që një njeri mund të bëjë, apo më tepër që këto gjëra të jenë urdhërime nga Zoti.Padyshim që Kurani përmban parime të mira, që në fund të fundit ndërgjegja që Zoti i ka dhënë çdo njeriu na thotë që disa gjëra janë të mira dhe disa të këqija. Por kjo nuk do të thotë se Kurani erdhi nga Zoti apo se Allahu është Zoti i vërtetë. Muhamedi padyshim që ishte një njeri i zgjuar, por ai ishte i kufizuar nga njohuria dhe mentaliteti i arabisë së shekullit të shtatë. Muhamedi përdorte rrethanat për të arritur qëllimet e tij, dhe kjo vihet re në ndryshimin e sjelljes apo qëndrimit të tij në bazë të rrethanave. P.sh, në moshën 25 vjeçare ai u martua me një 40 vjeçare, sepse ajo ishte e pasur dhe kjo i jepte atij mundësi të pozicionohej në shoqëri. Në fillimet e tij, kur ai ishte ende i dobët dhe kërkonte miratimin dhe mbeshtetjen e grupeve të ndryshme, si arabëve, të krishterëve, çifuteve, Mumahedi predikoi parime të pranueshme morale nga të gjitha grupet. P.sh. ai u tha arabëve që mund të adhuronin “bijat e Allahut”, për të fituar miratimin e tyre, dhe të krishterëve u tha se edhe ai besonte në të njëjtin Zot si dhe të Krishterët apo çifutët, por në fakt ai asnjëherë nuk mori miratimin e tyre. Pas forcimit ekonomik dhe ushtarak të Muhamedit dhe ndjekësve të tij, kur ai u kthye në Mekë dhe pushtoi Mekën, ne shohim një njeri komplet tjetër. Në atë kohë Muhamedi praktikoi dhe predikoi dhunën, nënshtrimin, fuqizimin me çdo mjet, ndërkohë që ai merrte “zbulesa nga Allahu” që i përshtateshin dhe vinin në ndihmë situatave të tij. Padyshim që është e qartë që një profet që shkel vetë ato parime që ai thotë se janë nga Zoti, ka shume pak fuqi të bindë njerëzit e arsyeshëm. Ne nuk jemi të sigurt se sa gra kishte Muhamedi, por nga të dhëna te ndryshme ai kishte nga 9-22 gra, ndërkohë që Kurani lejon meshkujt të marrin deri në 4 gra. Të përballur me një fakt të tillë, muslimanët hidhen shpejt në mbrojtje duke thënë se ai e bëri këtë gjë sepse i vinte keq për gratë për shkak të statusit ekonomik apo sepse nuk kishin ku të shkonin, që tingëllon mirë në pamje të parë, por që përmban shumë probleme.Së pari, edhe Jezusi u kujdes për ata që s’kishin, por nuk u martua me ndonjë prej tyre, prandaj të kujdesesh për dikë nuk do të thotë që të biesh në shtrat me to. Së dyti, ai theu ligjin e Allahut për të përmbushur një ligj tjetër të tij. Kjo nuk është drejtim sipas shembullit personal. Kësaj i thonë “bëni si them unë por mos bëni si bëj unë”.Së treti, shikoni pak se çfarë thonin ata që ishin pranë tij në lidhje me këtë:Anas bin Malik tha: “Profeti vizitonte të gjitha gratë e tij me rradhë, gjatë ditës dhe natës, gjithsej njëmbëdhjetë.”. E pyeta Anas, “A ka profeti fuqi për këtë?” Anas u përgjigj, “Ne thoshim se profetit i ishte dhënë fuqia e tridhjetë (burrave). (Sahih Bukhari 1.268, Sahih Bukhari 1.282) Në këtë pikë e dimë që shumë muslimanë nxehen me ato që janë shkruajtur, por le t’ju kujtojmë që këto janë shkrimet për profetin tuaj nga njerëzit besnik të tij, këto nuk janë shkruar nga të krishterët por vetë njerëzit që ndoqën Muhamedin dhe mësimet e tij, prandaj barra për të shpjeguar këto bie mbi muslimanët jo mbi të krishterët.Që Muhamedi kishte një problem të madh me epshet seksuale kjo është mjaft e qartë. Vini re pikat e mëposhtme:1. Ai martohet me një vajzë 6 vjeçare kur vetë ishte 52 vjec.2. Ai lakmon gruan e birit të tij të adoptuar, i cili e divorcon gruan që Muhamedi të martohet me të.3. Ai kapet në flagrancë në akt, nga gruaja e tij Hafsa me shërbëtoren e saj Marija.4. Ai ëndërron se parajsa do të jetë e mbushur me virgjëresha që mbeten gjithmonë të virgjëra dhe nuk plaken kurrë, që do të plotësojnë epshet seksuale të muslimanëve.Edhe një herë le t’ju kujtojmë se këto janë fakte, në bazë të literaturës islamike. Atëherë ju lutem mos keqkuptoni apo akuzoni të krishterët për këto fakte. Shumë muslimanë nxehen kur lexojnë gjëra të tilla sepse së pari ose nuk i kanë lexuar këto fakte më parë, ose kanë vendosur të besojnë, në kundërshtim me faktet, se Muhamedi ishte njeri i shenjtë.Fakti që Muhamedi bëri gjëra të mira, nuk do të thotë që ai nuk bëri plot të këqija, midis të cilave përmendim asgjesimin e të gjithë atyre që mendonin ndryshe nga ai apo talleshin me gjërat që ai thoshte, plaçkitjen e tregëtarëve dhe mallrave të tyre, vrasjen masive të fiseve të ndryshme sidomos atyre çifute, etj, etj. Edhe kriminelët janë të mirë me shoqërinë e tyre, janë besnikë ndaj njeri-tjetrit, ndajnë bashkë gjërat e vjedhura, e duan njeri-tjetrin, por kjo nuk do të thotë që ata janë njerëz të mirë apo që ne duhet të ndjekim shembullin e tyre, thjesht sepse paskan disa cilësi pozitive. Megjithëse dikush mund të gjejë gjëra pozitive që Muhamedi bëri, askush nuk mund të mohojë dhunën, shthurjen seksuale, vrasjet, plaçkitjet, urrejtjen ndaj çifutëve dhe të krishterëve që Muhamedi praktikoi dhe predikoi. Këto janë të vërtetuara nga vetë ndjekësit e tij që shkruan biografinë e Muhamedit (në Hadith).Në krahasimin moral, as që bëhet fjalë që Kurani të pretendojë të jetë si Bibla apo më i mirë moralisht.Midis të tjerave Kurani mëson:1. Burrat mund t’i rrahin gratë e tyre (Sura 4:34).2. Burrat mund të martohen me 4 gra njëherësh, por gratë nuk kanë të njëjtat të drejta (Sura 4:3).3. Burrat mund t’i divorcojnë gratë e tyre kur të duan dhe pa shkak (Sura 66:5).4. Dëshmija e një gruaje vlen sa gjysma e një mashkulli (Sura 2:82).5. Një musliman që ndërron besimin duhet të vritet (Vol 9, Libri 84, Numër 57).6. Mulsimanët duhet të vrasin çifutët dhe të krishterët pa asnjë shkak apo pretekst (Sura 9:29, 123).7. Muslimanët duhet të përhapin fenë e tyre me çdo lloj mënyre duke përfshirë edhe dhunën derisa e gjithë bota të jetë nën sundimin e tyre (Sura 48:16, Sura 9:33).Midis të tjerave Bibla mëson:1. Burri duhet t’a dojë gruan e tij ashtu si Jezusi deshi kishën (Efesianeve 5:28).2. Martesa është midis një burri dhe një gruaje (Mateu 19:5,6).3. Divorci nuk lejohet me përjashtim të tradhëtisë bashkëshortore (Mateu 19:9).4. Besimtarët duhet të luten për armiqtë dhe hakmarrja i përket Zotit (Mateu 5:43-48).5. Besimtarët nuk duhet të urrejnë asnjë njeri, por t’i tregojnë atyre dashurinë e Zotit (Efesianeve 4:31,32).6. Përhapja e besimit bëhet me anë të predikimit dhe një jete të drejtë që i sjell njerëzit tek Zoti (Mateu 5:16).7. Zoti i do të gjithë njerëzit dhe Jezusi vdiq në kryq për të gjithë botën (Gjoni 3:16). Në këtë pike kemi një pyetje për të gjithë besimtarët muslimanë: Na jepni një shembull ku Kurani qëndron më lart se Bibla në fushën e moralit (apo çdo fushë tjetër po deshët), në bazë të mësimeve të Muhamedit dhe Jezusit.Bibla jo vetëm që është e plotë dhe nuk ka nevojë për një libër tjetër, por qëndron shumë më lart sesa Kurani edhe në çështjet morale.
__________________

KRAHASIMI SHKENCORMeqënëse kemi folur në hollësi për vargjet biblike që përmbajnë fakte shkencore në artikullin “Shkenca dhe Bibla”, nuk do të përsërisim të njëjtat gjëra edhe këtu. Tani le të analizojmë kuranin nga ana shkencore. Duke lënë mënjanë ato fakte shkencore që ose ishin të shkruara në Bibël dhe Muhamedi mund t’i dinte prej asaj, ose nga burime të tjera, mjekësore apo nga libra të tjerë, Kurani jo vetëm që nuk përmban fakte shkencore (që nuk diheshin deri atëherë), por ka mjaft gabime shkencore.P.sh.1. Toka është e sheshtë:Sura 15:19 E tokën e kemi shtruar dhe në të kemi vuar kodra dhe kemi bërë që në të të mbijnë bimë të caktuara të të gjitha llojeve. Sura 50:7 Edhe tokën se si e kemi shtrirë, e në të kemi vendosur kodra përforcuese dhe kemi bërë që në të të mbijnë gjithfarë bimësh të bukura. 2. Dielli perëndon në një vend me lym të zi (diku në Arabi).Sura 18:86 Deri kur vendperëndimin e diellit, e gjrti se po perëndon në njëfarë burimi me lym të zi dhe aty e gjeti një popull. E Nei thamë: "O Dhulkarnejn, ose do t'i dënosh, ose do t-i marrësh me të mirë e t'i udhëzosh!" 3. Qiejt dhe Toka ishin të ngjitura dhe Allahu i shqiti:Sura 21:30 A nuk e dinë ata, të cilët nuk besuan se qiejt e toka ishin të ngjitura, e Ne i ndamë ato të dyja dhe ujin e bëmë bazë të jetës së çdo sendi; a nuk besojnë? 4. Njeriu është krijuar nga një copë gjaku e ngurtë:Sura 23:14 Më pas, atë pikë uji e bëmë copë gjaku, e atë gjak të ngurtë e bëmë copë mishi, e atë copë mishi e shndërruam në eshtra, edhe eshtrave ua veshëm mishin, pastaj atë e bëmë krijesë tjetër (me shpirtë). I lartë është All-llahu, më i miri Krijues! Sura 96:2 Krijoi njeriun prej një gjaku të ngjizur (në mitrën e nënës). 5. Allahu krijoi yjet si plumba kundër djajve:Sura 67:5 Ne, qiellin më të afërt e kemi zbukuruar me kandila (yje ndriquese) dhe ata i kemi bërë gjuajtës kundër djajve, të cilëve u kemi përgatitur dënim me zjarr shumë të madh. Sura 37:6-8 Vërtetë, Ne kemi stolisur qiellin më të afërt (të dynjasë) me bukurinë e yjeve. Dhe me mbrojtje prej çdo djalli të prishur. Ashtu që nuk mund të përgjojnë parinë më të lartë (engjëjt më të zgjedhur), pse gjuhen me shkëndija nga të gjitha anët 6. Ligjet e trashëgimisë.Sura 4:11,12 All-llahu ju urdhëron për (çështjen e trashëgimis) fëmijët tuaj: për mashkullin hise sa për dy femra; nëse janë (trashëgimtare) vetëm femra, dy e më shumë, atyre ju takojnë dy të tretat e pasurisë që trashëgohet; nëse është një femër, asaj i takon gjysma; për prindërit, për secilin nga ata, ju takon e gjashta nga ajo që ka lënë (i vdekuri) nëse ka fëmijë; e në qoftë se (i vdekuri) nuk ka fëmijë e atë e trashëgojnë (vetëm) prindërit, atëherë nënës së tij i takon një e treta; në qoftë se ai (i vdekuri) ka vëllezër, nënës së tij i takon vetëm një e gjashta, (kjo e drejtë në trashëgim bëhet) pasi të kryhet (vasijeti) që ka lënë dhe pasi të lahet borgji; ju nuk dini se kush është më afër dobisë suaj, prindërit tuaj ose fëmijët tuaj. (Ky përcaktim është) Urdhër nga All-llahu. Vërtet All-llahu është më i Dijshmi, më i Urti. 12. Juve ju takon gjysma e asaj (pasurie) që e lënë gratë e tuaja, nëse ato nuk kanë fëmijë, por nëse ato kanë fëmijë juve ju takon një e katërta nga ajo që lënë ato, pasi të kryhet testamenti i tyre dhe pasi të lahet borgji. Atyre (grave) ju takon një e katërta nga ajo që lini ju, nëse nuk keni fëmijë, por nëse keni fëmijë, atyre ju takon një e teta nga ajo që leni pas kryrjes së testamentit që keni përcaktuar ose borxhit. Në qoftë se (i vdekuri) është mashkull ose femër, e trashëgohet nga ndonjë i largët (pse s'ka as prindër as fëmijë) po ka një vëlla ose një motër (nga nëna), atëherë secilit prej tyre u takon një e gjashta, e në qoftëse se janë më shumë (se një vëlla ose se një motër) ata janë pjesmarrës të barabartë në të tretën (e tërë pasurisë), pas testamentit të porositur ose borxhit, e duke mos dëmtuar (trashëguesit). Ky përcaktim është porositur prej All-llahut. All-llahu është i gjithëdijshëm, jo i ngutshëm.Sura 4:176 Kërkojnë përgjigjen tënde. Thuaju: "All-llahu ju përgjigjet për çështjen e "kelale-s" (ai që nuk ka prindër as fëmijë që e trashigojnë). Nëse vdes një njeri që nuk ka fëmijë, por ka motër, atëherë asaj (motrës) i takon gjysma e pasurisë së lënë. Ai (vëllau) trashëgon tërë atë (që le motra) nëse ajo nuk ka fëmijë. Në qoftë se ato janë dy (motra që trashëgojnë), atyre dyjave u takojnë dy të tretat që lë ai. Në qoftë se janë vëllezër dhe të përzier burra dhe gra, atëherë mashkullit i takon hise dy fish më shumë se sa femrës. All-llahu ju sqaron, ashtu që të mos humbni. All-llahu di për çdo send. Që në vargun 11 shohim një kontradiktë. Aty thuhet që nëse është vetëm një vajzë asaj i takon gjysma e trashëgimisë, por nëse ka dhe një djalë, atëherë ai merr dyfishin e pjesës së femrave, pra ai merr 2 x ½ = 100% të pasurisë. Kjo duhet qartë që është një kontradiktë që në fillim, por puna komplikohet kur shtohet numri i atyre që trashëgojnë pasurinë.Le të marrim disa shembuj në bazë të vargjeve të mësipërme: Sipas vargjeve të mësipërme, nëse një burrë vdes dhe lë një grua, 3 bija dhe 2 prindër, pjesa e trashëgimisë së gruas së tij do të jetë 1/8, e bijave 2/3 dhe secili prej prindërve merr 1/6 e trashëgimisë. Le t’i mbledhim këto shifra:Gruaja = 1/8Bijat = 2/3Prinderit 2/6Sipas ligjeve të mbledhjes së thyesave konkludojmë:1/8 + 2/3 + 2/6 = (3 + 16 + 8) / 24 = 27 / 24, domethënë del më tepër sesa 100% e pasurisë. Çdo fëmijë i klasës së tretë që nuk di të zgjidhë një problem të tillë nuk e kalon klasën e tretë fillore. Le të marrim një shembull tjetër. Le të themi që burri vdes dhe le pas një grua (sepse mund të kishte deri 4 sipas Kuranit), nënën dhe motrat. Sipas ajeteve (vargjeve) të mësipërme, pasuria do ndahej në këtë mënyrë:Gruaja = ¼Nëna = 1/3Motrat = 2/3Le t’i mbledhim përsëri thyesat:¼ + 1/3 + 2/3 = (3 + 4 + 8) / 12 = 15/12Përsëri e shohim se shuma del më tepër se 100%.Nga ana tjetër shohim raste kur shuma nuk arrin 100%.Psh, burri vdes dhe lë pas gruan dhe prindërit. Sipas vargjeve të mësipërme pasuria ndahet në këtë mënyrë:Gruaja = ¼Prindërit = 1/3Shuma del në ¼ + 1/3 = 7/12, pra shumë më pak se 100%.Ose, le të themi se burri vdes dhe lë vetëm gruan pas. Atëherë sipas ajeteve të mësipërme gruaja merr vetëm ¼ e pasurisë.Për të shpjeguar këto kontradikta, studiuesit islamikë kanë shpikur sisteme që të rrumbullakosin shifrat për të arritur në një përfundim të 100% të pasurisë. Problemi me këtë shpjegim qëndron në dy plane. Së pari, në të njëjtën Sure (4) në ajetin (vargun) 174 thuhet se:O ju njerëz, juve ju erdhi nga Zoti juaj argument dhe Ne ju zbritëm dritë të qartë.Pra, Allahu këtu thotë se e ka thënë shumë qartë ato që donte të thoshte në lidhje me ndarjen e trashëgimisë, dhe së dyti një njeri duhet të ndryshojë ato që Allahu ka thënë në mënyrë që të bëjë që pasuria të dalë 100%. Këtu kemi një problem të thjeshtë aritmetike, që del huq nga cila anë ta kapësh. Prandaj pa ndyshuar ashtu siç Allahu e ka thënë (sipas tij, qartë fare), ky problem është një gabim elementar në mbledhjen e thyesave që çdo fëmijë i klasës së tretë e zgjidh për 10 minuta.Këto janë fakte, ne ju kemi dhënë Suren dhe ajetetet (kapitullin dhe vargun) dhe e kemi cituar për ju, që ta lexoni vetë. Nëse nuk ishit të njohur më parë me këto, atëherë shpresojmë që të mendoni më thellë për vërtetësinë e Kuranit.
__________________

KRAHASIMI HISTORIKPërsa i përket historisë, Bibla është vërtetë një libër i veçantë. Të 66 librat e Biblës u shkruan nga 40 autorë të ndryshëm, në 3 kontinente të ndryshme, në një periudhë afërsisht 1600 vjecare. Të gjithë librat përputhen me njëri tjetrin si në tema, vargje, ashtu edhe histori. Bibla përshkruan historinë njerëzore me detaje shumë të hollësishme. Jepen konkretisht emra njerëzish, vendesh, popujsh, civilizimesh, mbretërish, gjereralësh, dhe gjenealogji deri në hollësinë më të madhe. Zbulime arkiologjike në mijëra vjet vazhdojnë të konfirmojnë historitë biblike.Kurani ka një histori interesante. Sipas muslimanëve, Allahu është Zoti i vërtetë i cili i dha ligjin Moisiut dhe ungjillin Jezusit. Sipas tyre, Adami ishte muslimani i parë, dhe Abrahami adhuroi Allahun në Kaba. Ajo që është interesante në lidhje me këto thënie, është fakti që Allahu nuk përmendet askund në asnjë literaturë tjetër, para-arabike. Si shpjegohet që të mos ketë asnjë reference për Zotin e vërtetë në asnjë literaturë çifute, nëse Allahu paska qënë Zoti i vërtetë dhe i dha atyre ligjin me anë të Moisiut? Sipas Kuranit edhe Jezusi vetë iu lut Allahut. Si shpjegohet që nuk ka asnjë referencë për këtë? Ku janë shkrimet (përveç Kuranit) që flasin për këtë? Pse vallë dishepujt nuk shkruan për këtë gjë. Nëse Allahu është Zoti i vërtetë, si nuk paska asnjë njeri tjetër para Muhamedit që të shkruajë për atë?Nga ana tjetër, sipas historisë dhe arkiologjisë, Allahu përmendet si një nga Zotët paganë që arabët adhuronin në Kaba. Ai në fakt ishte një nga 360 Zotat që adhuroheshin atje, dhe ishte Zoti kryesor në Kaba. P.sh. në Kuran, nuk shpjegohet se kush është Allahu, ngaqë të gjithë arabët e njihnin mirë se kush ishte Allahu, në fakt Allahu ishte Perëndia-Hënë që arabët adhuronin. Fakti që Allahu ishte një nga Zotat kryesorë paganë që adhurohej nga arabët është i padiskutueshëm. P.sh. babai i Muhamedit quhej Abdullah, që shpjegon qartë se Allahu nuk u shpik nga Muhamedi. Në shekullin e shtatë në Arabi, popullësia ishte pagane dhe adhuronte djellin, hënën, yjet, etj. Për shkak të tregëtisë, Muhamedi kishte kontakte si me grupe të ndryshme të krishterësh ashtu edhe çifutësh. Në kundërshtim me pretendimet e muslimanëve se Muhamedi vendosi monoteizmin (adhurimin e një zoti të vetëm), kjo doktrinë besohej si nga çifutët ashtu edhe të krishterët. P.sh, tek LiP 6:4 në Dhjatën e Vjetër thuhet:Dëgjo, Izrael, Zoti, Perëndia ynë, është një i vetëm.Pra, çifutët dhe të krishterët ishin besimtarë monoteistë (në një zot të vetëm) dhe qortonin arabët për paganizmin e tyre dhe adhurimin e 360 zotave. Arabët kishin emra të ndryshëm për këto zota, më të rëndësishmit prej të cilëve ishin Zotat e Hënës, që arabët u kishin ndërtuar tempuj dhe i adhuronin. Midis tyre përmendim, Sin, Hubul, Al-ilah. Sipas historisë Hubul-i ishte Përendia-Hënë që ishte vendosur mbi Kaba. Al-ilah, ishte zoti nga erdhi emri Allah dhe ishte gjithashtu një nga Perënditë-Hënë. Ai gjithashtu adhurohej në Kaba. Me kalimin e kohës Allahu zevëndësoi Hubul-in në adhurimin në Kaba të arabëve si zoti kryesor, i lidhur me adhurimin e Hënës. Burime historike dhe arkiologjike dëshmojnë për këtë.Edhe sot, simboli i Hënës (apo gjysëm Hënës më saktë) është i lidhur ngushtë me fenë islame, dhe është i pranishëm në flamurë të shteteve islamike, objekte të kultit, simbole të fesë islame, etj, që tregon një lidhje direkte të islamizmit me adhurimin pagan të Hënës. Më vonë Kaba-ja u quajt “shtëpia e Allahut”. Arabët kishin caktuar mjaft rite në lidhje me adhurimin e idhujve. Nga këto përmendim agjërimin për Ramazan, ecjen rrotull Kabasë 7 herë, puthja e gurit te zi, flijime kafshësh, gjuajtja me gurë ndaj “djallit”, lutje drejt Mekës, etj. Muhamedi mësonte ndjekësit e tij që të merrnin pjesë në këto rite që kur paganët ishin në kontroll të Mekës. Më vonë Muhamedi i përdori këto rite në formimin e fesë islame dhe zhduku të gjithë zotat e tjerë dhe mbajti vetëm Allahun si Zotin e vetëm që njerëzit duhet të adhuronin.Adhurimi i idhujve në Arabi në atë kohë përfshinte edhe adhurimin e të ashtëquajturve “bijave të Allahut”, të quajtura al-Lat, al-Uzza dhe Manat. Kurani në fillim urdhëronte adhurimin e “bijave të Allahut” tek Sura 53:19-20, më vonë Muhamedi ndërroi mendje duke thënë që ai kishte qënë nën frymëzimin e djallit që të shkruante vargje të tilla. Këto vargje quhen gjithashtu “vargje satanike”, pasi vetë Muhamedi pranoi që ishte ndikuar nga djalli që të shkruante ato vargje, por sipas tij kjo nuk kishte ndikim në pjesën tjetër të Kuranit, pasi Allahu i shfaqi atij të vërtetën, dhe ato vargje nuk u përfshinë në Kuran.Arsyeja pse Muhamedi e bëri këtë kompromis ishte thjesht sepse ai kërkonte miratimin e të gjithë grupeve të ndryshme fetare, sidomos prej arabëve që adhuronin “Bijat e Allah-ut”.Dy pasazhe në Kuran i referohen kësaj ngjarje dhe së fundi refuzimit që Muhamedi i bëri këtyre vargjeve. Së pari Sura 17:73-75 ku Allahu i thotë Muhamedit:Në të vërtetë ata (idhujtarët) gati arritën të sprovojnë ty nga ajo që Ne ta shpallëm, e të trillosh tjetër nga çka të shpallëm, e atëherë do të zinin ty mik. Dhe sikur Ne të mos të kishim forcuar ty, ti gati anove diçka pak te ta. E atëherë Ne do ta shijonim mundimin dyfish të kësaj jete dhe dyfish të jetës tjetër, e pastaj ti nuk do të gjeje mbrojtës kundër nesh.Pasazhi tjeter është ngushëllim nga Allahu për Muhamedin në lidhje me atë ngjarje. Sura 22:52:Ne nuk dërguam para teje asnjë të dërguar (me shpallje) dhe asnjë pejgamber (të dërguar si vazhdues i shpalljes së mëparshme), e që, kur ai (i dërguari) dëshiroi diç, të mos iu pat hedhur në atë dëshirën e tij djalli, e All-llahu asgjëson atë që hedh djalli, dhe All-llahu fuqizon argumentet e Veta. All-llahu është shumë i dijshëm dhe me urtësi të madhe rregullon çështjet.Një varg (ajet) tjetër që hedh dritë mbi këtë, dhe natyrën kompromentuese të Muhamedit për të fituar popullaritetin e njerëzve gjendet tek Sura 16:101:Kur një ajet e zavendësojmë me një tjetër - e All-llahu di më së miri se çka shpall - ata thonë: "Ti (Muhammed) je vetëm trillues" Jo, por shumica e tyre nuk dinë.Pra duket qartë që ata njerëz që kishin tru dhe vunë re çfarë po bënte Muhamedi, e quajtën atë trillues, sepse ai e dridhte fjalën si të donte, dhe këtu thotë, që Allahu thjesht e zëvendëson një varg me një tjetër, kur të dojë ai, që kundërshton qartë atë që Allahu thotë tek Sura 2:106:Ne nuk abrogojmë (pezullojmë) asnjë nga argumentet tona, apo ta hedhim në harresë e të mos sjellim edhe më të dobishëm se ai, ose të ngjashëm me te. A nuk e ke ditur se All-llahu është i plotfuqishëm për çdo send?Islamizmi, nuk është një vazhdim i fesë së krishterë, apo të Abrahamit (siç pretendon), pasi nuk ka absolutisht asnjë gjë të përbashkët me të, por është thjesht një version i paganizmit arab. Shumica e muslimanëve nuk janë të njohur me këto fakte në lidhje me origjinën e fesë së tyre, pasi shumica e librave islamikë nuk flasin për këto fakte.Për shkak të kontakteve që Muhamedi kishte me grupe të ndryshme fesh, Kurani përmban fabula nga tradita të ndryshme fetare ose pagane.P.sh.• Shembulli i devesë që u bë profet (Sura 7:73-77,85; 91:14; 54:29) ishte njohur kohë përpara Muhamedit. • Historia e njerëzve të një fshati të tërë që u kthyen në majmunë sepse shkelën ligjin e së Shtunës (dmth që çifutet duhet të mbanin) ishte gjithashtu një fabul e njohur ne kohën e Muhamedit. Ju e besoni një fabul të tillë si të vërtetë? Shiko Sura 2:65; 7:163-166. • Historia e 12 burimeve që dolën në shkretëtirë nga Moisiu ishte një histori e njohur para islamike (Sura 2:60). • Historia e djemve dhe kafshëve të tyre që fjetën në një shpellë për 309 vjet ishte një fabul me origjinë greke dhe krishterësh heretikë. Padyshim fabul do te thotë që nuk është e vërtetë, besoni ju që ata fjetën për 309 vjet (Sura 18:9-26)?• Fabula e zogjve të ndarë në 4 copa, që (provon ???) ringjalljen sipas Surës 2:260, ishte një fabul e njohur në kohën e Muhamedit, por padyshim ishte fabul, jo e vërtetë, por kjo gjendet në Kuran si e vërtetë.Pra, nga ana historike, Kurani jo vetëm që nuk sjell ndonjë gjë të re apo më të zgjeruar sesa Bibla, por në të kundërt ka shumë gabime historike, dhe lë jashtë pa përmendur gjëra shumë të rëndësishme. P.sh, Kurani nuk përmend fare me emër bijtë e Adamit dhe Evës, bijtë e Noeut, dhe nuk jep gjeneaologji siç jep Bibla. Shikoni për shembull këtë varg:Sura 11:42,43Ajo lundron me ta nëpër valë si kodra, e Nuhu e thirri djjalin e vet, që ishtë në një vend të ndarë: "O djali im, hip bashkë me ne, e mos u bë me mohuesit!"Ai (djali) tha: "Unë do të ngjitëm në një kodër që do të më mbrojë nga uji (vërshimi)!" Tha: nuk ka sot mbrojtës prej dënimit të All-llahut, pos atë që Ai e ka mëshiruar!" Vala hyri mes tyre të dyve, e ai (djali u mbyt në ujë).Së pari bijtë e Noeut (Nuhu-t) nuk përmenden fare me emër, por në Bibël përmenden me emër, ata dhe pasardhësit e tyre. Por gabimi i madh këtu qëndron sepse më lart thuhet se njëri nga nga bijtë e tij vdiq në përmbytje, kur është fare e qartë se nga tre bijtë e Noeut erdhën tre rracat njerëzore. Por në qoftë se njeri prej tyre vdiq përpara përmbytjes, atëherë kemi një problem se nga erdhën 3 rracat njerëzore. Kurani nuk jep absolutisht asnje hollësi në lidhje me gjeanologjitë e Noeut dhe bijve të tij (apo të ndonjë tjetri për atë punë), kurse në Bibël jo vetëm që jepen hollësisht, por tregohen se ku jetuan dhe ku shkuan, qytetet ku qëndruan, dhe pasardhësit e tyre. Duket qartë që Muhamedi jo vetëm që s’dinte gjë nga këto, por ai shkroi ato që kishte dëgjuar aty-këtu nga çifutët ose të krishterët, dhe i bëri çorap të gjitha historitë, pa detaje, ose shpesh herë të ndryshuara shumë.Një shembull tjeter konkret, sipas Muhamedit çifutët besonin se Ezra (Uzejri) është bir i Allahut.Sura 9:30E jehuditë thanë: Uzejri është djali i All-llahut, e të krishterët thanë: Mesihu është djalë i All-llahut. Ato ishim thënie të tyre me gojët e tyre (fraza të thata), që imitojnë thëniet e jobesimtarëve të mëhershëm. All-llahu i vraftë, si largohen (nga e vërteta)!Këtu ka dy gabime të mëdha. Në rradhë të parë, nuk ka asnjë të krishterë, të gjallë apo të vdekur, asnjëherë në historinë e njerëzimit që të ketë thënë se Jezusi (Mesia, ose Mesihu si më lart) është djalë i Allahut. Të krishterët e quajnë atë Bir të Perëndisë, por jo djalë të Allahut. Së dyti, nuk ka asnjë çifut, të gjallë apo të vdekur, në historinë e njerëzimit, që të ketë besuar ndonjëherë se Ezra paska qënë djalë i Allahut (apo i Zotit). Në qoftë se mendoni ndryshe na përmendi një burim të vetëm çifut ku ai të jetë quajtur i tillë!Kurani nuk përmban absolutisht asnjë provë që të jetë një libër hyjnor, sipas analizës së deri tanishme sipas krahasimit profetik dhe historik. Kur dikush lexon Kuranin, e vë re fare qartë që jo vetëm që nuk është një libër i mbinatyrshëm, por është një libër shumë i ngatërruar. Së pari, kapitujt (Suret) nuk janë renditur kronologjikisht, por janë renditur (me përjashtim të Sures 1, që është hyrja) nga Surja me më shumë vargje (ajete) deri tek e fundit (Sura 114) me më pak vargje. Eshtë mjaft e vështirë për të përcaktuar kontekstin shumë herë se kur ndodhën këto ngjarje, sepse asgjë nuk është kronologjike dhe ngjarjet janë të shkëputura nga njëra tjetra. Kurani është pak a shumë, një përmbledhje çorbë, historish, fabulash, përrallash, parime moralesh të shekullit të 7 në Arabi, që nuk ka absolutisht asnjë zbulesë të historisë së vërtetë, kronologjisë së historisë njerëzore, e jo me asaj profetike.

Cili është propabiliteti që disa njerëz mund të parashikojnë një gjë të tillë dhe kjo të ndodhë me të vërtetë? Le t’ju japim një shembull: Le të themi se në vitin 2539 do të lindë një mashkull në Vlorë, që do të quhet Altin, që do studiojë për psikologji, do martohet në moshën 28 vjeçare, dhe në moshën 31 vjeçare do të vdesi nga një aksident në Tiranë, tek kryqëzimi i unazës me rrugën e Elbasanit, dhe do përplaset nga një makinë benz 4 vjeçare, me ngjyrë të zezë, shoferi i të cilit quhet Arben, dhe është 38 vjeç. Ky shembull ka 13 detaje. Propabiliteti që do të ndodhë me të vërtetë është gati 0. Vetëm në lidhje me ardhjen e parë të Krishtit, Bibla jep 48 profeci me detaje të tilla. Rastësi?Nga ana tjetër, Kurani nuk ka fare profeci. Pse duhet të besojmë ne që Allahu qënka Zoti i vërtetë? Pse nuk e parashikon ai të ardhmen? Ku janë profecitë në Kuran? Muslimanët thonë që Bibla (dhjata e vjetër dhe e re) është e korruptuar nga çifutët dhe të krishterët! A është kjo e vërtetë?Në qoftë se ju besoni këtë, atëherë si mund të shpjegoni që çifutet paskan korruptuar dhjatën e vjetër kur ata nuk besojnë tek Jezusi? Çifutët nuk e pranojnë dhjatën e re si të vërtetë, atëherë si do të vendosnin ata pasazhe që flasin për kryqëzimin e Jezusit, kur ata nuk e besojnë një gjë të tillë?Kurani jo vetëm që nuk pretendon që të konkurojë me Biblën në fushën e profecive, por nuk ka fare profeci. Ku qëndron atëherë mrekullia e Kuranit? Për të gjithë ata që mendojnë se Kurani ka profeci dhe përpara se të marrim 100 email-e në ditë për këtë çështje, le të shpjegojmë çfarë quhet dhe nuk quhet profeci, dhe pastaj nëse ju gjeni ndonjë profeci në Kuran, na shkruani dhe ne do ta shikojmë me kënaqësi.Së pari le të shohim se çfarë nuk përbën një profeci: • Deklarata të Allahut se çfarë do të ndodhë në fund të historisë së botës, ditës së gjykimit, e të tjera si këto, pasi këto nuk mund të verifikohen si parashikime profetike (të paktën jo tani).• Thënie të përgjithshme që mund të interpretohen në shumë mënyra të ndryshme, pa detaje specifike.• Deklarata të njerëzve të ndryshëm (profetë, grupe të ndryshme, luftëtarë, etj) për plane që ata vetë planifikojnë të bëjnë. Kjo nuk konsiderohet profeci, sepse ata e kanë në dorë vetë se çfarë do të bëjnë dhe mund të bëjnë atë që thonë vetë.• Përshkrime të fenomeneve të natyrës (sidomos ato që ishin të njohura në atë kohë), pasi këto nuk përbëjnë parashikime të historisë njerëzore.• Thënie ose njohuri të marra nga Bibla ose literaturë tjetër që egzistonte në atë kohë.Çfarë përbën një profeci:• Parashikime të historisë njerëzore pasi profecitë janë shkruar me detaje të hollësishme (emra vendesh, mbretërish, kombesh, numër i sakte vitesh).• Të dhëna historike që kjo gjë ndodhi me të vërtetë pasi ishte shkruar në libër.Atëherë, kur të gjeni profecitë në Kuran që nuk kundërshtojnë parimet e mësipërme, atëherë na njoftoni.Libri “Profecitë e Kuranit të Shenjtë" shkruar nga Q.I. Hingora, përmban 22 të ashtëquajtura profeci, secila për tyre kundërshton të paktën një nga parimet e mësipërme të një profecie. Pa u futur shumë në hollësi (që të mos shkruajmë një roman në këtë artikull), deri tani s’kemi parë asnjë provë që Kurani të përmbajë ndonjë profeci. Në fund të fundit, kur Muhamedit i kërkuan të bënte ndonjë mrekulli (si profetët e tjerë) ai tha se ishte vetëm një lajmëtar.Le të përmendim një “profeci” të Muhamedit që ka dështuar 100%. Ai profetizoi se kur arabët të shkojnë të luftojnë kundër çifutëve, ata (çifutët) do të munden dhe smbrapsen para arabëve.Sura 3:111.Ata kurrsesi nuk mund t'ju sjellin ndonjë dëm juve, përveç ndonjë shqetësimi, po edhe në ju luftofshin, ata do të zmbrapsen prej jush. Mandej ata nuk janë të ndihuar.Izraeli u bë shtet përsëri në vitin 1948. Pas shkatërrimit të tempullit nga romakët në vitin 70 Pas Krishtit dhe deri në vitin 1948, Izraeli nuk ishte shtet. Kur u shpall përsëri shtet, dhe u njoh nga OKB-ja dhe shumica e vendeve të botës, 5 shtete arabe e sulmuan atë njëkohësisht nga të gjitha anët, dhe Izraeli i mundi që të pestë. E njëjta gjë ndodhi me luftrat e tjera të arabëve kundër Izraelit në vitet 1956, 1967, 1973. Profecia e Muhamedit doli e rreme.Atëherë, në fushën e profecive, Bibla qëndron më lart se Kurani. Kjo është e pakundërshtueshme nëse besojmë faktet.
__________________